Door een DNF in de eerste race komt Hans Wellink niet verder dan P6. Jarno Iprenburg pakt de overwinning in Croix en Ternois. Kampioenschapleider Willem Vriend wordt tweede en vergroot de leiding in het kampioenschap. Jan Frensch wordt derde met zijn teamgenoot Daniël Sandifort achter zich. Patrick Boxem wordt vijfde in een evenement mogelijk gemaakt door Sandifort ID.

Op vier en een half uur rijden, over een afstand van rond de 400 kilometer, ligt kort over de grens in Frankrijk het circuit van Croix en Ternois. Een korte baan van 1,9 kilometer maar niet zonder uitdagingen. Na een eerder bezoek in 2011 keerde de ANAC Carwash Westfield Cup terug als gast bij de Grand Prix du Pas-De-Calais. Door het hele dorp he
en waren posters te vinden om de lokale bevolking naar het circuit te lokken. De aanwezigheid van de Nederlandse Westfieldcup hielp mee om de tribunes te vullen.

Ondanks de afstand trad de ANAC Carwash Westfieldcup aan met vijftien auto's. Onder begeleiding van heerlijk weer, een zonnetje met een briesje voor verkoeling, kozen de coureurs het asfalt. Volgens het principe van de races in Croix en Ternois was er geen officiële vrije training, slechts een vrij-rijden sessie gaf de rijders de gelegenheid om hun bolides af te stellen. De kleine pitstraat van het circuit was een komen en gaan van rijders. De rijders merkten dat er op de korte baan toch meerdere mogelijkheden waren anderen in te halen. Uitremmen voor de eerste bocht, een betere exit uit de laatste bocht en ook uitremmen voor de tweede bocht gaf mogelijkheden. Uiteindelijk klokte Daniël Sandifort een 1:01.780. Jarno Iprenburg reed de tweede tijd voor Willem Vriend. Patrick Boxem en Jan Frensch maken de top vijf vol. Westfield Holland coureur Luc Brandts, die tijdens het evenement het vertalen van de aanwijzingen van de Franse wedstrijdleiding op zich zou nemen, is tevreden, "Het ging goed," zei hij na de sessie, "het was de eerste kennismaking met de baan."

Na een gezellige warme lunch in het restaurant van het circuit; waarbij John Hoogland halverwege aanschoof nadat hij de donderdag voor het cuptreffen nog in actie gekomen was voor de Alpe d'huZes inzameling, alwaar hij ondanks een temperatuur van 43 graden vier maal de berg opfietste, mocht men van start voor de tijdtraining.  De toeschouwers waren getuige van diverse inhaalacties en rijders die een moment vertraagden, om zo een vrije baan te kunnen krijgen om een ultieme ronde te kunnen rijden. John Hoogland glibberde bij het uitkomen van de tweede bocht, Hans Wellink pakte bij het uitkomen van de laatste bocht Bob Wagemans voor een betere positie op de baan. Bij het vallen van de vlag bleek Jarno Iprenburg de snelste rijder te zijn. Daniël Sandifort klokte de tweede tijd met Willem Vriend die de derde positie opeiste. Patrick Boxem bleef Hans Wellink net voor in de strijd om de vierde positie, Jan Frensch maakte de top zes vol.

Daar waar Jarno Iprenburg een goede start had, kon Daniël Sandifort niet lang genieten van zijn tweede startpositie. "Ik kreeg de auto niet in de tweede versnelling," vertelde Sandifort na de race, "daardoor verloor ik veel plaatsen." Patrick Boxem blokkeerde de voorste wielen bij het aanremmen van de eerste bocht en gleed zo onbedoeld tegen de achterzijde van de #75 RAEK Racing auto van Iprenburg én zijdelings tegen de #71 MB Motorsport auto van Willem Vriend. Alle rijders konden hun race vervolgen. Een ronde later zou bij die eerste bocht meer gebeuren. John Hoogland: "Ik zag een gat,mijn wielen blokkeerden, daarom liet ik de rem los om de grip terug te krijgen, maar toen was het snelheidsverschil met Hans (Wellink, red.) zo groot geworden dat ik hem niet meer kon ontwijken, ik vind het erg lullig voor Hans,” aldus de schuldbewuste Hoogland die Wellink nog tijdens de race netjes zijn excuses aanbood. Voor Wellink betekende de aanrijding einde wedstrijd met schade aan de rechterwielophanging; ook Hoogland kwam niet zonder problemen uit het contact. Zijn uitlaatdemper was losgeraakt en dat bracht hem de zwarte 'meatbal' vlag van de wedstrijdleiding. Doordat het niet op korte termijn te repareren bleek was ook voor Hoogland de race voorbij. Als gevolg van de schermutselingen was het Jan Frensch die de tweede positie had overgenomen, achter Jarno Iprenburg. Iprenburg liep per ronde uit op Frensch die, op zijn beurt, wegreed van Willem Vriend op de derde positie. De gevechten om positie vonden meer achterin het veld plaats. Daniël Sandifort maakte na zijn slechte start een plaats goed door Max Snoeck uit te remmen. Rudi Standaert kopieerde de manoeuvre door Bob Wagemans voorbij te steken. Lang leek het erop dat Sandifort zijn slechte start kon goedmaken en zou aanhaken bij Patrick Boxem op plek vier, maar "ik maakte een klein foutje," aldus Sandifort, "en op dat moment was mijn linkerachterband zo goed als op." Met een ruime voorsprong van 7 seconden werd Jarno Iprenburg als winnaar afgevlagd. Jan Frensch was dik tevreden:”Ik rolde bij de start, maar dat bleek me achteraf te helpen. Hierdoor was ik net iets later bij de crash tussen Hans en John en kon ik veilig door." Willem Vriend tikte als derde aan, nipt voor Patrick Boxem en Daniël Sandifort. Rainer von Klier maakte de top zes vol.

De zondag bracht zon, gelijk aan de zaterdag en dus prachtige omstandigheden voor mooie autosport. Luc Brandts was in de eerste race als achtste gefinisht, zodat hij in de tweede race van pole position mocht starten met Gerrit Liebrecht naast hem. Liebrecht was echter zo vroeg weg, dat dit als een valse start werd gekwalificeerd en de #58 voor een “drive trough” door de pits moest. Polesitter Brandts : "Ik zag Gerrit wegrijden, ruim een valse start en dacht zelf net op tijd te zijn. Helaas was dat niet zo." Ook Brandts moest éénmaal door de pits rijden. Dit bracht de leiding van de race kortstondig in handen van Daniël Sandifort, maar tegen de kracht van Jarno Iprenburg bleek geen kruid gewassen; vanaf de vierde ronde lag de #75 weer aan de leiding om deze niet meer af te staan. Achter Sandifort was het Willem Vriend die zijn rondjes draaide; pas achter de leider in het kampioenschap werd er gevochten. Lange tijd reed Rainer von Klier op de vierde positie, maar hij bezweek onder de druk van Patrick Boxem, al had Boxem twee acties in evenzoveel ronden nodig om de #36 voorbij te komen. Ook Jan Frensch slaagde erin om de Duitse deelnemer te passeren. Vanaf de 15 ronde ontbrak Willem Berendse. Een technisch probleem leidde ertoe dat hij zijn auto langs de baan moest parkeren. "De vonkjes zijn op," zo kon hij nog relativeren, maar op meer serieuze toon, "de bobine krijgt geen stroom." Pas na lang zoeken kwam men tot de conclusie dat een kabel tegen het motorblok aankwam en zo kortsluiting veroorzaakte. Willem Vriend reed op dat moment al enige ronden met schade aan de neus van zijn auto : "Ik tikte Daniël (Sandifort red.) aan bij het opkomen van het rechte stuk," zo verklaarde Vriend. Luc Brandts was aan het cruisen, zo gaf hij aan, nadat hij zijn “drive trough” had ondergaan. "Toen de snellere jongens me voorbij kwamen wilde ik hen volgen. Bij Jan Frensch haperde de remlichten, daar was ik op aan het focussen. Daardoor remde ik te laat en schoot ik in de tweede bocht door het grind." Hans Wellink, gestart van de laatste plaats, was inmiddels met een opmars bezig. Het lukte hem Rainer von Klier te passeren, maar de #36 probeerde bij de eerste bocht de verloren positie te heroveren. Hij remde te laat waardoor Wellink moest uitwijken. De #33 stoof door het gras maar kon weer op de baan komen waarbij Von Klier plaats moest maken. John Hoogland volgde het strijdende duo op korte afstand, moest van het gas en spinde. Gelukkig kon hij de race voortzetten. Met een ruime voorsprong van elf seconden reed Jarno Iprenburg onder de finishvlag door, voor Daniël Sandifort en Willem Vriend. Jan Frensch finishte als vierde voor Patrick Boxem en Rainer von Klier die Hans Wellink toch nog wist te verschalken.

De derde race zou Hans Wellink revanche kunnen nemen. Door de reversegrid regel in de ANAC Carwash Westfield Cup zou de #33 namelijk op de eerste startrij staan. Naast hem poleman John Hoogland. Ditmaal lukte de start goed, zowel Hoogland als Wellink kwamen goed van hun plek, al verloor Hoogland de tweede plek na één ronde door in de eerste bocht te wijd te gaan. Lang kon Wellink niet genieten van zijn leidende positie want al vroeg in de race werd hij door Iprenburg voorbij gestoken. Voor de tweede positie stond Wellink lang onder druk van Patrick Boxem, in eerste instantie gevolgd door Willem Vriend, maar na enige tijd door Daniël Sandifort die de #71 wist te passeren. In de twaalfde ronde nam de druk voor Wellink ineens af. Patrick Boxem moest zijn #28 aan het einde van het rechte stuk aan de kant van de baan parkeren. "De steun van het spatbord is afgebroken," zo lichtte Boxem toe, "de bout heeft zich in de band gevreten en er een streep rubber uit getrokken." Zo kwam er een voortijdig einde aan een uitstekend evenement voor de BA-Motorsportcoureur. Een ronde later raasde Hans Wellink over het rechte stuk en ondervond ook hij een spatbordprobleem. Zijn geluk was dat het stuk plastic, met steun en al, van de auto wegvloog; wat weer tot een dappere actie van een Franse marshal zou leiden die het onderdeel van de baan zou pakken. Het promoveerde Daniël Sandifort naar de derde plaats, voor Willem Vriend die zichzelf ineens terugvond op de vierde positie. Vriend wist echter Sandifort een paar ronden laten buitenom de eerste bocht te verschalken, waarbij ook de man op de vijfde plek, Jan Frensch, langs de #39 wist te komen. Hoewel Sandifort de positie op Frensch wist te heroveren, was het genoegen slechts van korte duur. "Mijn motor begon warm te lopen," meldde Sandifort na de race, "waardoor het motormanagement het vermogen terug begon te schroeven om de motor te redden." Hierdoor kon Frensch zonder enige hinder naar de vierde plaats rijden. Jarno Iprenburg, eenzaam op kop, won ook de derde race van het evenement. Achter hem in eerste instantie Hans Wellink, maar bij het lappen van Bob Wagemans, die overigens uitstekend meewerkte, verremde Wellink zich enigszins, net voldoende voor Willem Vriend om langs de #33 te komen en nipt de tweede positie te grijpen. Door het snelheidsverlies van Wellink rook Frensch ook nog een kans, maar de #68 rijder kwam net 0,193 seconde tekort. Daniël Sandifort eindigde als vijfde, voor Max Snoeck.

Winst in race 1, winst in race 2 en winst in race 3. Jarno Iprenburg was ook in Croix en Ternois duidelijk de sterkste deelnemer. Willem Vriend greep wederom de tweede positie, maar zag Iprenburg hard dichterbij komen. Verrassend derde, maar daarom niet minder blij, werd Jan Frensch. De organisatie van het evenement wilde graag een podiumceremonie en dus mochten de drie rijders op naar het mobiele podium en de zoenen van de dames in ontvangst nemen. Daniël Sandifort pakte evenveel punten als Frensch, maar een vijfde plaats tegen een vierde voor Frensch betekende een vierde positie overall. Patrick Boxem greep, ondanks zijn uitval in de derde race, nog de vijfde plek voor Hans Wellink op plek zes.

Een evenement onder de zon, met heerlijk weer en weinig incidenten op de baan. Geen wonder dat de baanspeaker vol lof was over de ANAC Carwash Westfield Cup. In de strijd om de titel behoudt Willem Vriend zijn leiding, maar Jarno Iprenburg rukt op naar de tweede stek, op slechts 34 punten achterstand. De equipe Lazell/Wellink blijft derde voor John Hoogland die twee posities verloor. Patrick Boxem volgt als vijfde met Jan Frensch op plaats zes.

Het volgende evenement vindt plaats in het weekeind van 8 juli, op het TT Circuit in Assen.